Biz küçükken bisiklet sürmek için sadece kapı önüne veya okulun bahçesine gidebilirdik. Gönül isterdi ki böyle yerlerde gönlümüzce gezelim. Anne ve babalarımızı bile bir yere gitmeye ikna edemezdik. Bisiklet taşımaya üşenir hep bir bahane yaratırlardı. Biz de şansımıza küserdik.